Door Robert Vermeiren

De reacties op mijn Zomergasten optreden overweldigden en ontroerden me. Zowel de vele positieve, als de kritische. Het toont dat verbinding zoeken de kern is. Ik sprak erover, met fragmenten geïllustreerd, en voelde het bij Janine.

Ik heb tot op heden weinigen geantwoord, omdat ik nood had aan rust. Ook om andere reden dan Zomergasten. Graag wil ik jullie allen zeer bedanken. De reacties tonen dat ik in mijn optreden de goede richting markeerde.

Bij de kritische noten las ik een discussie over al dan niet pionier zijn. Laat ik duidelijk zijn. Die rol voel noch verdien ik. Wat ik verteld heb, heb ik grotendeels aan anderen ontleend. Mijn bijdrage was een verhaal in eigen (soms Vlaamse) woorden. Sommige zaken heb ik (meen ik) toegevoegd, zoals ‘verhalende diagnose’. Een bescheiden bijdrage.

Wat ik wil, is wat jongeren en ouders willen; een ggz en jeugdhulp die hen baat. De vele positieve reacties tonen dat het pad dat ik schetste gewaardeerd wordt. Laten ons in gezamenlijkheid de gewenste verandering waarmaken. Samen ons doel nastreven is zo veel krachtiger (dan pionier zijn).

Toegegeven, bij wijlen was ik kort door de bocht (in het 3 uur durende interview). Zo kreeg ik van meerdere coaches mail. Uiteraard mag ik ze niet over één kam scheren. Er zijn er die waardevol zijn. Helaas kan iedereen zich coach noemen en zit er kaf tussen het koren.

Mijn avond was het werk van velen. Behalve jongeren en ouders, werd ik geïnspireerd door professionals, bestuurders, politici, …. Uiteraard ook de pioniers, wiens werk ik las, van wie ik (mogelijk zonder te beseffen) veel overnam. Velen sprak ik in de aanloop naar 1 augustus, niet alle verhalen kregen (helaas) een plek. Drie uur is verbazend kort. 

Tot slot wil ik in het bijzonder mijn echtgenote bedanken, Ariane de Ranitz, die me als geen ander inspireerde.

Laat ons samen de gewenste verandering verwezenlijken!